Podstawy naukowe
Mikrokinezyterapia wywodzi się z następujących dziedzin naukowych:
– embriologia – głównie z embriologii szczegółowej, która zajmuje się różnicowaniem poszczególnych tkanek oraz rozwojem poszczególnych narządów,
– osteopatia – leczenie manualne zaburzeń funkcjonalnych organizmu, głównie zespołów bólowych układu mięśniowo-szkieletowego,
– filogeneza – pochodzenie i zmiany ewolucyjne organizmów,
– organogeneza – tworzenie się i rozwój narządów człowieka, polegające na wczesnozarodkowym różnicowaniu się i określonym przegrupowaniu jego komórek oraz tkanek,
– kinezyterapia – leczenie ruchem, zwane również gimnastyką leczniczą,
– neurobiologia – badania dotyczące układu nerwowego.
Skuteczność metody została potwierdzona w wielu badaniach klinicznych przeprowadzonych na terenie francuskich szpitali w Besancon, Lancy, Briey, Metz. Opracowane wyniki badań były przekazywane do ANAES (francuskie centrum gromadzenia wyników badań naukowych). Centrum Kształcenia Mikrokinezyterapii we Francji w Maison Ville na szkolenia w zakresie omawianej metody przyjmuje jedynie lekarzy lub fizjoterapeutów, którzy ukończyli studia wyższe. Powyższa zasada obowiązuje we wszystkich krajach, w których są organizowane kursy. Mikrokinezyterapia w Polsce została uznana za metodę komplementarną do klasycznych metod terapii przez Radę ds. Niekonwencjonalnych Metod Terapii Ministerstwa Zdrowia RP oraz uzyskała afiliację Polskiego Towarzystwa Medycyny Manualnej. Obecnie istnieje kilkanaście centrów szkoleniowych, zaś w Europie i na świecie wyszkolono kilka tysięcy specjalistów tej techniki. Terapia jest zgodna z założeniami ustanowionymi przez Ministerstwo Zdrowia we Francji. . Nauczana jest we Francji, w Niemczech, Belgii, Luksemburgu, Włoszech, Hiszpanii, Portugalii, Rosji, Ukrainie, Austrii, Polsce, Izraelu, na Madagaskarze, Wybrzeżu Kości Słoniowej i w Brazylii. Francuski Instytut prowadzi centralny rejestr osób posiadających certyfikaty. W Polsce początki mikrokinezyterapii datuje się na 2000 r. Aktualnie w naszym kraju jest czynnych zawodowo kilkunastu certyfikowanych terapeutów (pełna lista osób posiadających kwalifikacje wydane przez Centrum Kształcenia Mikrokinezyterapii, Centre de Formation à la Microkinésithérapie(CFM) jest opublikowana na http://www.microkinesitherapie.com/pl/kwalifikacje-terapeutow oraz http://www.microkinesitherapie.com/pl/listing3). Pozostałe osoby albo nie ukończyły całości szkolenia, albo nie przystąpiły do egzaminów. Początkowo kursy były otwarte dla wszystkich, praktyka wykazała jednak, że brak podstawowych wiadomości o budowie i zasadach funkcjonowania ciała człowieka prowadził do wielu nieporozumień i błędów terapeutycznych. Ze względu na wymaganą niezbędną wiedzę oraz z uwagi na przepisy Unii Europejskiej metoda ta jest obecnie adresowana do fizjoterapeutów i lekarzy.
Jak działa mikrokinezyterapia?
Mikrokinezyterapeuta, poprzez delikatny ucisk ciała pacjenta, w określonych obszarach skóry, inicjuje przesłanie bodźca przez układ nerwowy do kory mózgowej. Ta w odpowiedzi wysyła impuls, który powoduje usuniecie z ciała doznanych napięć przyczyniających się do powstawania skurczu mięśni, zaburzeń w funkcjonowaniu narządów wewnętrznych oraz zespołów bólowych.
Mikrokinezyterapia działa na zasadzie pamięci komórkowej, czyli zdolności organizmu do zapamiętywania doznanych urazów (np. wypadki komunikacyjne, szok, trauma po śmierci bliskiej osoby) w pamięci komórek ciała. Jak wiadomo, ciało ludzkie ma zdolność adaptacji do środowiska i w przypadku urazów (fizycznych, emocjonalnych, toksycznych i in.) mobilizuje swoje siły lecznicze. W przypadku, gdy bodziec szkodliwy jest silniejszy niż siły obronne organizmu, pojawia się choroba. Zadanie mikrokinezyterapii polega na zlokalizowaniu powstałych blokad (tzw. blizn pourazowych) w różnych mięśniach, tkankach lub narządach. Wykonuje się to poprzez delikatną stymulację (mikropalpację) na odpowiednim obszarze skóry. Korekty powstałych zaburzeń dokonuje się na odpowiednich obszarach skóry lub/i mięśni. Usunięcie blokady przyczynia się do polepszenia stanu zdrowia. Nie ma znaczenia, jak dawno temu nastąpił uraz ani to, czy pacjent pamięta go świadomie.
Mikrokinezyterapia – zastosowanie
Metoda wspomaga leczenie wielu chorób, usuwając ich przyczyny. Jest pomocna w zwalczaniu lub zminimalizowaniu różnego rodzaju dolegliwości bólowych, takich jak bóle kręgosłupa, stawów, głowy. Zmniejsza napięcie nerwowe, łagodzi objawy depresji.
„Micro” wspiera profesjonalne zabiegi medyczne lub psychologiczne, co oznacza, że może współdziałać z innymi metodami leczenia. Nie może zastąpić leczenia.
Przykładowe dziedziny medycyny w których mikrokinezyterapia jest pomocna:
Pediatria
szok porodowy
mózgowe porażenie dziecięce
zaburzenia w rozwoju
wypadki
choroba mięśni
skolioza / asymetria
problemy behawioralne
ADHD, ADD
trudności z koncentracją
trudności w nauce
choroba psychiczna
niepełnosprawność intelektualna
Ortopedia / Traumatologia
wszystkie traumatyczne wydarzenia
złamania i stany po operacjach
urazy mięśni i ścięgien
choroby kręgosłupa
choroby zwyrodnieniowe i reumatyczne
przewlekłe bóle szyi i pleców
Neurologia
urazy mózgu
paraplegia
stwardnienie rozsiane
fibromialgia
nerwica
depresja
Zaburzenia czynnościowe / objawy psychosomatyczne
przy chemioterapii i radioterapii w przypadku nowotworów
bezsenność
migrena i bóle głowy
bóle niewiadomego pochodzenia
choroby zawodowe
bóle pooperacyjne
szumy uszne
zaburzenia wzroku
bezpłodność
stres
chroniczne zmęczenie
problemy emocjonalne
Jak umówić się na zabieg
W celu uzyskania dalszych informacji proszę o kontakt bezpośredni lub telefoniczny (Marek Walenda, nr tel. 608 490 387). Na terenie Olsztyna i okolic dojeżdżam do pacjenta po wcześniejszym telefonicznym umówieniu się (nr tel. 608 490 387). Posiadam własny, składany stół do masażu. W Warszawie i okolicy spotkania organizuje, zapisy prowadzi i udziela wszelkich informacji pani Anna Potkańska, nr tel. 737 168 606 Spotkania w Warszawie odbywają się najczęściej w określonych terminach, w odstępie jednego miesiąca. Ich daty można znaleźć klikając w zakładce Terminy. Możliwy jest przyjazd Marka Walendy do dowolnego miejsca w Polsce i za granicą.Szczegóły organizacji proszę ustalać: Marek Walenda, nr tel. 608 490 387.
Dla kogo przeznaczona jest metoda
Ze względu na zastosowanie bardzo łagodnego ucisku nie ma ograniczeń wiekowych ani przeciwwskazań medycznych. Można jedynie wskazać u poszczególnych osób obszary, w których mikrokinezyterapia może być szczególnie przydatna.
Mikrokinezyterapia jest, w ocenie pacjentów, metodą łagodną, przyjemną i bezbolesną, przynoszącą bardzo często szybką ulgę w cierpieniu. Nie znaczy to, że jest w stanie zastąpić klasyczną fizjoterapię lub działania lekarzy. Stanowi dobre uzupełnienie, dając specjalistom kolejne narzędzie pracy. W bardzo wielu przypadkach, przynosząc ulgę, dodaje pacjentom odwagi do potrzebnych dalszych ćwiczeń pod okiem specjalistów. Charakterystyczną cechą tej terapii jest duży współczynnik trwałego ustąpienia bólu po wykonanych zabiegach.
Dzieci
Dzieciom zabiegi zawsze wykonuje się w obecności rodzica/ów lub opiekuna/ów.
Wskazane jest, by zabieg odbył się w domu (lecz nie jest to warunek konieczny). Znajome i bliskie środowisko minimalizuje sytuację stresową i ułatwia powrót do zdrowia.
Działanie mikrokinezyterapii u dzieci najczęściej polega na profilaktyce. Zabieg jest łagodny i bezbolesny, nie wymaga też dodatkowego sprzętu (oprócz stołu do masażu), dlatego ta terapia polecana jest szczególnie niemowlętom. Nienarodzone dziecko, noworodek, niemowlę, wcześniak
Pierwsze zabiegi, które wspomagają rozwój dziecka, mogą być wykonywane już w czasie ciąży, ponieważ stan zdrowia noworodka jest uzależniony od stanu zdrowia kobiety, tak podczas ciąży, jak i porodu, i od rodzaju porodu. W przypadkach, gdy na tym wczesnym etapie rozwoju pojawiają się zakłócenia bądź urazy, mogą one powodować u noworodków np.:
urazy okołoporodowe, zaburzenia rozwoju koordynacji i psychomotoryki,
zaburzenia trawienia,
zaburzenia snu,
niepokój,
problemy z ssaniem lub połykaniem,
wzdęcia
wady postawy.
Przedszkolak, uczeń
Organizm noworodka ma wykształcony jedynie zaczątek układu odpornościowego, zwany odpornością wrodzoną (nieswoistą). Wraz ze wzrostem i rozwojem organizmu zmienia się także jakość odporności organizmu. Z początkowej odporności wrodzonej układ rozrasta się tworząc tzw. odporność nabytą (swoistą). Ostatnim okresem rozbudowy odporności organizmu jest okres dojrzewania w pełni funkcjonującego układu immunologicznego. Z tego względu wiek dziecięcy, przedszkolny i wczesnoszkolny to czas przeziębień i chorób zakaźnych. Na tym etapie rozwoju dziecka układ odpornościowy ewoluuje.
Mikrokinezyterapia może wcześnie zidentyfikować pojawiające się problemy i skutecznie im zapobiegać w następujących przypadkach:
choroby układu oddechowego (zapalenie oskrzeli, przewlekle zapalenie błony śluzowej nosa, astma),
alergie,
wady postawy,
przewlekłe infekcje ucha,
problemy z trawieniem,
stany pourazowe i powypadkowe (np. niepokój po traumatycznych wydarzeniach),
moczenie nocne,
ostre i przewlekle zakażenia dróg moczowych,
trudności z koncentracją i w uczeniu się,
problemy z zasypianiem, snem, bezsenność, bóle głowy,
ADHD (zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi), ADD (zespół nadpobudliwości psychoruchowej)
zespoły psychosomatyczne, lękowe i depresje,
dysleksja, dysgrafia, zaburzenia logopedyczne.
Nastolatki
Wiek nastoletni (11-19 rok życia) bywa trudny zarówno dla nastolatków, jak i ich rodziców. Młody człowiek staje przed wyzwaniami okresu dojrzewania, które dotyczą jego sfery fizycznej, psychicznej, emocjonalnej i społecznej. Rzadko kiedy czas ten przechodzi bezkonfliktowo, zaś młodzi ludzie często sami nie nadążają za przemianami, które zachodzą wewnątrz ich organizmów. Dlatego też dochodzi u nastolatków do poczucia osamotnienia i swoistego buntu przeciw całemu światu, a nawet przeciw samym sobie. Nastolatek, nie rozumiejący siebie i otaczającego świata, jest w stanie popełnić liczne życiowe błędy, których później, naturalnie, żałuje.
Zabieg mikrokinezyterapii w przypadku nastolatków może minimalizować objawy związane z następującymi problemami:
dojrzewanie (np. trądzik młodzieńczy, kompleksy dotyczące wyglądu),
zaburzenia odżywiania (anoreksja, bulimia, nadwaga, wychudzenie),
napady agresji i złości, autoagresja, depresja,
nałogi (alkohol, narkotyki, papierosy, gry komputerowe).
Kobiety
Organizm dorosłej, zdrowej kobiety podlega cyklicznym zmianom związanym z cyklem miesiączkowym. Samopoczucie kobiet w dużej mierze zależy od zmian hormonalnych, które wpływają na funkcjonowanie nie tylko jajników i macicy, ale całego ciała oraz psychiki. Warto uznać ten fakt i, nie wstydząc się tego, ani z tym nie walcząc, znaleźć sposoby, by czuć się tak dobrze, jak to tylko możliwe. Należy również pamiętać, że regularna profilaktyka pozwala w porę wykryć wczesne stadium choroby, co w dalszej kolejności umożliwia skuteczne leczenie. Z byciem kobietą łączą się doznania i wspaniałe, i niezbyt przyjemne. Na szczęście, nawet jeśli tych drugich nie można całkiem uniknąć, zwykle udaje się je zminimalizować. I tu może być pomocna mikrokinezyterapia.
Do najpowszechniej występujących dolegliwości kobiecych należą:
zespół napięcia przedmiesiączkowego, bolesne miesiączkowanie, zaburzenia cyklu miesiączkowego oraz stany zapalne okolic intymnych,
choroby sercowo-naczyniowe,
bóle głowy, migreny,
dolegliwości menopauzy,
choroby układu płciowego i moczowego.
Mężczyźni
Mężczyźni mają skłonność do zapadania na pewne choroby częściej niż kobiety. Większość mężczyzn nie przejmuje się stanem swojego zdrowia. Gabinety lekarskie odwiedzają mniej chętnie niż kobiety. Panowie nie chcą okazywać słabości, często nie przyznają się do dolegliwości. Nie chcą myśleć ani rozmawiać o chorobie.
Siedzący tryb życia i źle dobrana dieta są przyczyną coraz częstszego występowania różnego rodzaju dolegliwości (np. błony śluzowej odbytu). Niestety wielu pacjentów wstydzi się szukać pomocy lekarskiej. Podobnie sprawa wygląda z tzw. „męskimi nowotworami”. Profilaktyczna wizyta w gabinecie urologa, zwiększa szanse na całkowite wyleczenie.
Mężczyźni więcej palą, używają częściej i więcej alkoholu, odżywiają się bardziej niezdrowo, są mało aktywni fizycznie, mają nadmiar pracy, krócej wypoczywają i mniej śpią. Najczęściej mężczyźni przychodzą na zabieg mikrokinezyterapii, ponieważ namawiają ich do tego żony lub gdy zauważą spektakularną poprawę zdrowia u najbliższych po zabiegach mikrokinezyterapii.
Do najczęstszych dolegliwości z którymi zgłaszają się mężczyźni na mikrokinezyterapię zaliczyć można:
choroby układu krążenia i serca np. nadciśnienie tętnicze, bóle w klatce piersiowej
dolegliwości andropauzy
otyłość OBPS – bezdech senny
choroby prostaty
choroby układu moczowego i odbytu
przewlekły kaszel.
Sportowcy
Przy zastosowaniu mikrokinezyterapii bardzo dobre efekty uzyskuje się, między innymi, w następujących przypadkach:
bóle spowodowane kontuzjami,
przykurcze mięśni, ostre i przewlekłe zespoły bólowe układu kostno-stawowego i kręgosłupa (np. rwa kulszowa, rwa ramienna, dyskopatie, zmiany degeneracyjne dużych stawów),
ostre urazy (np. kręgów szyjnych lub po operacji),
schorzenia układu mięśniowo-szkieletowego (np. przepuklina dysku, skoliozy),
trudności z koncentracją,
ostre lub przewlekłe choroby,
zmęczenie,
problemy układu wegetatywnego.
Mikrokinezyterapia sprzyja głębokiej relaksacji mięśni i nerwów oraz pozwala organizmowi na samoregenerację i powrót dobrego samopoczucia.
Seniorzy
Przejście na emeryturę to drastyczna zmiana dotychczasowego stylu życia. Samotność i poczucie wyobcowania osób starszych to dolegliwości, którym należy zapobiegać. Każdy z nas chciałby zachować zdrowie jak najdłużej. Szczególnie, kiedy człowiek wchodzi w czas tzw. jesieni życia. Dlatego tak ważne jest, by prowadzić je według kilku zasad. Okres starzenia się nie powinien kojarzyć się tylko z chorobami i innymi dolegliwościami zdrowotnymi. Ważnym i niezwykle prostym do zastosowania aspektem, który chroni przed kłopotami ze zdrowiem, jest jak najdłuższe zachowanie aktywności fizycznej. Bez wątpienia najczęstszymi dolegliwościami, z jakimi borykają się osoby starsze, są te związane z układem ruchowym i krążeniowym. Z wiekiem poruszanie się sprawia coraz większe trudności. Nie da się ukryć, że problemy z poruszaniem się negatywnie wpływają na cały organizm osoby starszej. Ból krzyża czy „łamanie w kościach” to najczęściej występujące schorzenia w układzie ruchowym. Z wiekiem organizm wchłania coraz mniej składników odżywczych, w tym także wapnia, który jest odpowiedzialny za budowę kości, stąd trudności w poruszaniu się. Seniorzy częściej zapadają na choroby oczu (np. jaskra) i uszu. Częściej skarżą się na wahania i zmiany pogody, czy też skoki ciśnienia. Mają problem z nietrzymaniem moczu. To tylko niektóre dolegliwości, na jakie coraz częściej skarżą się seniorzy. Warto również dodać, że dolegliwości, jakie występują u osób starszych, mają także związek z płcią.
Geneza Mikrokinezyterapii
Twórcami tej metody są dwaj francuscy kinezyterapeuci: Daniel Grosjean i Patrice Benini. Zajmują się oni mikrokinezyterapią od lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Nazwa Mikrokinezyterapia pochodzi z połączenia znaczeń micro – mały, kinesi- ruch i therapie – leczenie, co znaczy leczenie małym ruchem.
Mikrokinezyterapia to niezwykle delikatny sposób pracy z ciałem. Metoda ta pozwala na usuniecie z ciała śladów urazów, jakich człowiek doznał w ciągu swego życia. Ciało ludzkie posiada zdolności przystosowywania się do różnych sytuacji, a także zdolność do samoleczenia. Człowiek często doznaje różnego rodzaju agresji, takich jak toksyny, wstrząsy psychiczne, kontuzje itp. W większości tych przypadków potrafi poradzić sobie samodzielnie z usunięciem uszkodzeń. Jeżeli siła urazu jest większa niż możliwości obronne organizmu, to takie urazy są zapisywane w pamięci komórek ciała i pozostawiają coś w rodzaju śladu. W mikrokinezyterapii zwane są bliznami. Nagromadzenie się tego rodzaju blizn może spowodować pojawienie się choroby czy też bólu.
Mikrokinezyterapia pozwala odnaleźć ślady tych urazów na ciele pacjenta i za pomocą delikatnej stymulacji – tzw. mikropalpacji – usunąć je z pamięci komórek. Wówczas organizm uwolniony od śladów tych blizn odzyskuje siły do regeneracji, skupia się na wyleczeniu danej choroby czy usunięciu zaburzenia w funkcjonowaniu organu. Trwająca od dłuższego czasu choroba czy ból mijają całkowicie lub znacznie zmniejszają swoją intensywność. Z powyższych względów mikrokinezyterapię można stosować jako terapię profilaktyczną. Najczęstszą reakcją organizmu na uwolnienie go od śladów urazów jest ogólne odprężenie i senność.
Źródłem wiedzy o mikrokinezyterapii są połączenia organów wewnętrznych z odpowiednimi punktami na skórze. Określone części ludzkiego embrionu rozwijają się w narządy wewnętrzne, które mają połączenia z odpowiednimi punktami na skórze. Tworzą one swoistego rodzaju mapę. Stymulacja punktów na ciele powoduje reakcję w narządach wewnętrznych, mięśniach, tkankach. Zostają również zwiększone zdolności immunologiczne organizmu; wspomaga go to w zwalczaniu ubocznych skutków zażywania leków, czy też w chemioterapii, jak również przyspiesza proces samoregeneracji po urazach fizycznych i zabiegach operacyjnych.
Mikrokinezyterapia pomaga w przypadku depresji, nerwicy, migreny, oraz schorzeń o podłożu autoimmunologicznym. Jest bardzo skuteczna w terapii bólów kręgosłupa. Już po jednym zabiegu pacjent czuje ogromną ulgę, a w większości przypadków ból mija całkowicie.
Dzięki łagodnemu i bezbolesnemu oddziaływaniu doskonale sprawdza się w terapii dzieci i niemowląt. Łagodzi lub usuwa wzdęcia, niepokój, alergie, choroby układu oddechowego oraz problemy ze snem.
W przypadku kobiet działa szczególnie rozluźniająco na układ nerwowy, usuwa bóle migrenowe oraz zaburzenia i bóle związane z cyklem kobiecym.
W przypadku mężczyzn pomaga w usuwaniu przeciążeń spowodowanych pracą zawodową, stresem, jak również w chorobach układu krążenia, układu pokarmowego (zgaga, zespół jelita drażliwego).
U sportowców pomaga w terapii bólów spowodowanych kontuzjami, usuwa przykurcze mięśni oraz zmęczenie i trudności z koncentracją.
Zabiegi mikrokinezyterapii powodują głęboki relaks mięśni i układu nerwowego, ułatwiają organizmowi regenerację, przywracają witalność oraz dobre samopoczucie.